بیا و باغ امید مرا بهاری کن بهار را به رگ شاخسار جاری کن
فضای سرد و سیاه سکوت سنگین را به یک نگاه، پر از نغمه ی قناری کن
بیا و دامن این دشت خشک و سوزان را ز اشک شوق، صفا بخش و آبیاری کن
نیاز نیست که بیگانه یار من باشد تو یار باش در این روز گار و یاری کن
استاد فهیم و فرزانه، سرکار خانم/ جناب آقای ...........................